Zondag 22 november was het weer zover. Astacus mocht afreizen naar Antwerpen voor de tweede competitie dag van het Belgische seizoen.
Een deel van het team moest van tevoren competitie spelen in Nederland dus Astacus was niet op volle sterkte. De eerste wedstrijd waren ze dus slechts met 7 spelers. Remco Dinjens mocht op zijn verjaardag zijn debuut maken en was stiekem een beetje zenuwachtig.
De eerste wedstrijd was tegen Brussel 2. Na een mooie 2-0 voorsprong van Astacus was Brussel wakker geschud en begonnen ze toch een tandje harder te zwemmen. Helaas resulteerde dat in een 3-3 gelijkspel. Toch jammer als je initieel voor stond.
De tweede wedstrijd was tegen vriendenclub Orca uit Bilzen. Waar Astacus de vorige keer nog een doelpunt wist te maken, kwamen ze dit keer niet eens in de buurt van hun tegenstanders doel. Na een stand van 10-0 kwam dan gelukkig Roger Cox en consorten aangesneld. Echter ging toen net het eind signaal en een nederlaag was een feit.
De derde wedstrijd moest er direct achteraan tegen CVD. Dana Cox en Bart Smeets hadden nog nauwelijks hun cap op of moesten al het water in. Blijkbaar zorgde de komst van wat extra wisselspelers en de hectiek daar omheen dat het adrenaline level harder begon te stromen. Astacus wist met 8-1 te winnen. Een opluchting na de vorige wedstrijd.
Eén wedstrijd rust en toen mochten ze al weer aan de vierde wedstrijd beginnen. Op volle sterkte en met goede moed tegen EPO A. Helaas was dit weer een pittigere pot en werd er vanuit Astacus slechts een keer gescoord waarbij Lieke Claassen het halve bad over zwom met Remco in haar flank. De tegenstander wist 4 keer de goal te vinden.
Wedstrijd 5 zou weer een uitdaging worden om stand te houden. 10 brede Brusselse mannen tegen het Limburgse Astacus met minimaal 3 vrouwen in het water. Ondanks hun charmes hebben ze ze niet uit de goal weten te houden en met 12-0 had Astacus verloren tegen een van de favorieten.
De een na laatste wedstrijd tegen de collega’s van Mantis. Dat was weer knokken met gelijken, en dat zag je ook terug in de uitslag. Beiden wisten hun goal leeg te houden.
Dan was het om tien over zes toch echt tijd voor de laatste wedstrijd tegen de Zuunse karpers.
Veerle Stijnen besloot toch nog even een paar uur nachtrust te pakken voor haar nachtdienst, maar gelukkig was Pauline Verhage bereid om nog een laatste potje te knallen. Astacus heeft ze nog even laten zweten. Met een spijtige 0-3 hebben ze het moeten ontgelden maar achteraf vertelde een speler van de tegenpartij dat ze hoopten op een makkelijk potje maar dat ze bedrogen uitkwamen.
Kortom, het was een dag met pieken en dalen en voor jong en oud.
Dit artikel staat ook op www.leveninmaastricht.nl Klik hier!