aldus Lieke Claasen, de secretaris van Astacus. Zij vertelt in het universiteitsblad “de Observant” van september 2014:
Kijk ik om me heen, sta ik midden in mijn leven – Loesje
Achternaam: Claassen * Voornaam: Lieke * 24 jaar * In het dagelijks leven: zesdejaars geneeskunde * Woonplaats: Maastricht * Geboren in: Nijmegen* Burgerlijke staat: sinds een half jaar een relatie met Remco
Toen
Mini-playbackshow Als mijn nichtjes vroeger kwamen logeren gingen we altijd de mini-playbackshow naspelen. Verkleden, opmaken, optreden, dat was echt iets voor mij. Ik had ook een van de hoofdrollen in de schoolmusical. Maar ik heb er nooit mijn beroep van willen maken, het was een hobby. Broer Ik had met mijn broer echt zo’n typische oudere broer-jonger zusje-relatie. Hij treiterde mij vaak, ik ging al gillen voordat hij nog maar iets had gedaan zodat hij de schuld kreeg. Nu zien we elkaar niet zo vaak, maar als ik naar mijn ouders ga, komt hij ook eten. Vorig jaar met Kerst kreeg ik een duikclinic cadeau, toen is hij met me mee geweest. Papadag Mijn moeder werkt in de zorg. Als zij op zondag dienst had, gingen we altijd iets leuks doen met papa. Zwemmen of schaatsen. Nieuwsgierig Mijn favoriete boek vroeger was Heksje Kweetetal, over een heks die alles wist. Ik was zelf ook heel nieuwsgierig. Als mijn ouders aan het praten waren, vroeg ik steeds: ‘Wat? Wat?’ Bosatlas Mijn opa is aan het begin van het jaar overleden. Hij was heel geïnteresseerd in de kleinkinderen. Vroeg altijd hoe het op school ging en wat we verder nog deden. Ik heb veel gereisd. Dan pakte hij de Bosatlas erbij om op te zoeken waar ik was geweest. Zuid-Amerika Tussen mijn bachelor en master in ben ik een half jaar naar Zuid-Amerika geweest. Daar ben ik mezelf echt tegengekomen. In het begin was ik er alleen, later met een vriendin. Ik heb gemerkt dat ik niet goed alleen kan zijn. Ik ben altijd met anderen, heb zelden een avond voor mezelf nodig. Ik had last van heimwee, zeker toen ik ook nog ziek werd. Een paar weken nadat ik ziek was geweest stond ik op de berg die op de oude Incastad Machu Picchu uitkijkt. Dat was zo’n mooie ervaring, dat was alles waard geweest. Ik ben achteraf blij dat ik die reis heb gemaakt. Ik weet nu dat ik mezelf kan redden. Regenwormen Ik wilde altijd al mensen verzorgen, of dieren. Als kind had ik een regenwormenziekenhuis. Dat bestond uit stenen met een blad erop, waarop de regenworm kon liggen.
Nu
Onderwaterhockey Ik ben secretaris bij Astacus, de onderwaterhockeyvereniging. Ik ben nu druk bezig met een toernooi dat we op 13 september organiseren. Ik heb altijd een passie voor water gehad. Zwemmen maakt dat ik me heel vrij voel. Op mijn vijfde begon ik met synchroonzwemmen, later heb ik mijn duikbrevet gehaald. Toen ik naar Maastricht kwam, heb ik eerst drie jaar van mijn studententijd genoten, daarna had ik weer behoefte aan iets vasts. Ik keek wat er allemaal te doen was in het nieuwe Geusseltbad en kwam zo bij onderwaterhockey terecht. Teamsport vind ik veel leuker dan individueel sporten. Gewoon wedstrijdzwemmen vind ik saai. Onderwaterhockey is een driedimensionale sport. De tegenstander kan van alle kanten komen. Als je met je laatste adem een goal gescoord hebt en met zwarte vlekken voor je ogen bovenkomt, geeft dat een kick. Doktersroman Hij was arts-assistent, ik coassistent; heel cliché, als een doktersroman. Leuk verhaal voor de kinderen zeggen we tegen elkaar. Ja, zo serieus is het. Remco is heel vrolijk, hij kan me laten dimmen als ik weer eens doordraaf. Het was geen liefde op het eerste gezicht, maar we konden zo goed met elkaar praten dat ik hem steeds leuker begon te vinden. Met daten hebben we netjes gewacht totdat mijn coschap was afgelopen. In vijf woorden Spontaan, vrolijk, het maximale eruit willen halen, leergierig, moeilijk nee kunnen zeggen. Zo zou ik mezelf omschrijven. Het belangrijkste wat er veranderd is ten opzichte van vroeger? Ik voel me geen klein meisje in de grote stad meer, zoals toen ik naar Maastricht kwam. Ik ben een zelfstandige jonge vrouw, niet bang om mijn mond open te trekken.
Straks
Reizen Ik heb al met mijn vriend afgesproken dat we, zolang er geen kinderen zijn, ieder jaar in het voor- en najaar een grote reis maken. Er staat nog heel veel op mijn to-do-lijst. Woonplaats De grote vraag is waar we straks gaan wonen. Remco is een Limburger, dus misschien blijven we hier. Dat had ik vijf jaar geleden nooit gedacht. Maar het zal er erg aan liggen waar we een baan kunnen vinden. Hij wordt huisarts, ik wil SEH-arts worden. Vooral het spoedeisende vind ik leuk. Ik zit graag overal met mijn neus bovenop. En ik wil meteen iets voor de mensen kunnen doen. KNO is ook een optie. Dat is heel breed en in de polikliniek ga je ook direct aan de slag. Ambitie Als ik ergens voor ga, wil ik er ook goed in zijn. Ik wil straks tot de top van de SEH-artsen behoren. Tegelijkertijd heb ik mijn ambities iets aangepast. Een sociaal leven vind ik namelijk ook heel belangrijk. Dus ‘even’ promoveren, zoals ik heel makkelijk dacht, dat gaat misschien toch niet gebeuren. Maar een huismoeder word ik nooit.