Verliezen en toch met een redelijk goed gevoel naar huis voelt toch een beetje vreemd, maar ik denk dat er zeker een aantal zwemmers het met mij eens zijn.

Laten we bij het begin beginnen. zaterdagavond het bericht van Roger dat onze eerste wedstrijd tegen de watervrienden niet door gaat. Een wedstrijd die we dachten te kunnen winnen. Zij staan laatste en wij een na laatste in het klassement. Maar doordat we moesten scheidsen moesten we toch om 10.00 uur aanwezig zijn. Als team besloten we toch maar om met z’n allen om 10.00 uur aanwezig te zijn aangezien we de tijd wel konden gebruiken voor wat tactiektraining. Vol goede moed op naar t noorden, de sneeuw kwam ons letterlijk tegemoet. En tegen de tijd dat we in Zeist waren was alles om ons heen wit.

Barracuda stelde al gauw voor om onze laatste wedstrijd naar voren te halen. Dat hield in dat we na het scheidsen meteen volle bak er tegen aan moesten, geen tijd meer om iets door te nemen etc.. Of het daar aan gelegen heeft weet ik niet, maar we werden keihard ingemaakt. We lagen niet klaar, werkten niet samen en wisten slechts 1 x te scoren. Met een 1-12 op het scorebord verlieten we beteuterd het water.

Zoals het een goede captain betaamd werd er een flinke speech gegeven en wisten we elkaar op te peppen. Iedereen ging er met goede moed weer tegen aan!
De tweede wedstrijd was tegen GOV 1. We hadden een goede start en alle punten die we besproken hadden werden goed meegenomen in deze pot. Compact spelen, flanken dichthouden, achter je schot aanzwemmen etc. De eerste 2 goals vielen helaas bij ons. Maar daar was toch enige tijd voor nodig en we wisten goed weerstand te bieden. En terwijl Ellen zich onderwater nog even verontschuldigde alvorens een goede pas te geven, wisten we dan toch eindelijk een goal te maken! 1-2! Er zat nog meer in voelden we, maar hoe hard we ook knokten en hoe goed we ook samen speelden… de daarop volgende goals waren van de tegenpartij. Ze waren toch wat te sterk. De eindstand 1-5.
Ondanks 2 verloren partijen zeker een leerzame dag met een stijle leercurve van het team!
Op naar de volgende!

Belgisch kampioenschap ronde 3, 5 februari

Zondag jl. was het zover, ronde 3 in de Belgische competitie.

Dankzij onze performance in de voorgaande ronden zitten we nu in de race voor de plaatsen 1 t/m 4.

Het zal een heuse kluif worden om ons staande te houden. We zijn nl met afstand het team met de jongste spelers (en ook de oudste 🙂 ), meest onervaren en ook de ploeg met de meeste dames.

We zullen vandaag uit 3 windhoeken komen. Tom uit het Zuid-Westen, de dames Veerle, Lieke en Dana vanuit Zeist omdat ze eerst nog ‘even’ een competitie met Lila moesten spelen de bikkels, en dan Pauline, Bart, Roger, Remco en Raymond vanuit ‘Maastricht’. Tov van vorige speeldag missen we Sven en Niels (geblesseerd) en Mieke (verhinderd). Een flinke aderlating dus.

Onze eerste wedstrijd was tegen Bilzen A(ndy). Vorige competitiedag verslagen, maar toen waren ze aangeschoten wild. Andy kon niet meespelen omdat hij zijn pols opengesneden had en Patrick die zijn knie ‘in puin’ had liggen.
Nu waren beiden hersteld en voor de gelegenheid was er nog een Kiwi ingevlogen.

We waren zeker niet scherp bij het begin van de wedstrijd. Allereerst sliepen we bij het begin van het signaal. Bilzen lag bij wijze van spreken al bij onze goal toen wij pas in de gaten hadden dat we begonnen waren. Binnen een minuut stond het dan ook al 2-0 achter. En dat ook nog op het diepe gedeelte van het bad, 3m, wat Bilzen niet gewend is en waar wij 2,5u per week op trainen…

We komen helemaal niet in de wedstrijd en verliezen kansloos met 13-2.

De 2e wedstrijd is tegen Zuunse Karpers. Een ploeg met flinke jongens en ook enkele spelers die in de Nationale Belgische ploeg spelen.

Ook nu spelen we niet genoeg gefocust. We hebben voorin te weinig slagkracht en snelheid om Zuunse onder druk te zetten. Toch zetten we ons beste beentje voor en laten we niet zonder slag of stoot over ons heenlopen. Bij een stand van 9-2 voor Zuunse ontploft het spel. Zonder aantoonbare reden wordt de duikbril van Raymond afgetrokken zonder dat er een puck in de buurt is. En dat alleen maar omdat hun aanval stuk liep op de gelegenheidskeeper. Toen er andersom aan de rem getrokken werd, ontplofte het lont in het kruit. Scheidsrechters erbij, toernooileider erbij en koortsachtig overleg. Beide ploegen krijgen een waarschuwing zich te gedragen en verder te gaan met het spel op een normale manier. De break werkte prima voor ons. Het resterende gedeelte van de wedstrijd winnen we doordat we hockeyend kunnen laten zien wat we waard zijn. Einduitslag 11-5 voor Zuunse, welke na afloop hun excuses komen aanbieden voor hun ontvlambare gedrag bij tegenslag.

De laatste wedstrijd is tegen de regerend recordkampioen BUWH uit Brussel. Een internationaal gezelschap, zonder vrouwen maar wel met diverse internationals. Dit wordt een kluif om deze binnen de 20-0 te houden, terwijl Lieke zelfs spreekt van een doelpunt vóór voor ons (iets wat Zuunse en Bilzen in ieder geval niet gelukt was…)

Het tempo ligt hoog, de scheidsrechters zien niet alle overtredingen maar Brussel is gewoon beter. Met name als wij uitbreken weten ze razendsnel ons de puck af te nemen en dan een slachting aan te richten met hun snelle uitbraken. Ook Brussel heeft moeite met onze Do or Die inzet. Op het laatst weten we de puck klem te houden in de hoeken (niet leuk, wel effectief als je niet afgeslacht wil worden!) en drijven Brussel tot wanhoop. Het eindsignaal klinkt bij 18-0. Tsja, wat moeten we erover zeggen? Zuunse verloor met 22-0, Bilzen A met 8-0. Terechte nederlaag en kampioen in spé.

Volgende speeldag hopelijk weer met een aangevuld team om Astacus toch op plek 3 te krijgen.

Raymond