Dag 4 van de Belgische competitie werd gespeeld door onze team captain Roger, Dana, Lieke, Remco, Ellen, Bart en natuurlijk ikzelf.

Dag 4 startte voor ons team om 13:42 tegen de Zuunse karpers.
Normaal gezien is de eerste wedstrijd een beetje een tegenvaller voor sommigen, en word er niet op ons allerbest gespeeld. Maar deze wedstrijd tegen de karpers ging verassend goed de eerste goal viel al binnen de eerste paar minuten van de wedstrijd. Er werd uiteindelijk een eindscore van 3-1 behaald, wat ons zelfvertrouwen natuurlijk een boost gaf! Direct na de wedstrijd zijn Sven en ik direct bij ons veld gebleven om de wedstrijd van Mantis tegen BUWH1 te scheidsen.

Onze tweede wedstrijd werd gespeeld tegen onze Belgische vrienden van het Orca bilzen A team. Echter waren wij niet opgewassen tegen het niveau van Orca A. Ter verzachting hebben wij gebruik gemaakt van 2 leden van het Orca bilzen B team, namelijk Katrien en Magali. Zij hebben onze nederlaag net even iets minder vernederend gemaakt dan dat het zou worden. Wij hebben redelijk wat weerstand kunnen bieden in de wedstrijd en hebben de wedstrijd afgesloten met 0-7.

Direct daarna hebben wij een wedstrijd gespeeld tegen CVD. Deze wedstrijd was niet bepaald moeilijk aangezien wij net op het niveau van Orca gespeeld hadden en ondertussen al helemaal opgewarmd waren. Er werd enorm goed samengespeeld en de goals werden mooi afgemaakt. Kortom weer een wedstrijd die wij tevreden hebben afgesloten met een score van 4-1

De wedstrijd hierna werd afgelast omdat BUWH2 niet aanwezig kon zijn met hun team. Daardoor hadden wij een lange pauze om op adem te komen en even iets te eten en te drinken. Mede door dit voorval moesten wij de wedstrijd van BUWH1 tegen CVD maar liefst een heel team van scheidsrechters leveren. Lieke en Ellen waren de 2 waterscheidsrechters ik stond aan de kant en Dana stond mij bij met de puntentelling en alle administratie van de wedstrijd.

Na onze lange pauze moesten wij weer het water in voor een wedstrijd tegen onze meest gewaagde tegenstander BUWH1. Deze wedstrijd verliep stroef en onze versterking van het Orca B team mocht helaas niet baten. Het team van Brussel speelde ons helaas met teveel gemak eruit, wat voor enige frustratie zorgden bij sommigen van ons team. Ook deze wedstrijd werd afgesloten met een nederlaag van 0-7

Tenslotte kwam onze laatste wedstrijd tegen Mantis. De wedstrijden met Mantis zijn altijd leuk dit team heeft namelijk ongeveer hetzelfde niveau als ons. Dit team speelde heel erg fair en het ging zeer gelijk op de hele wedstrijd, ik had een aantal wedstrijden ervoor mijzelf al afgevraagd hoe ik nou het beste de startpuck kon winnen en behouden en met een idee van lieke en een hele mooie samenwerking van het team werd de startpuck omgetoverd in een hele mooie goal. Dit was een hele fijne wedstrijd en een mooie afsluiter van de dag. De wedstrijd is afgelopen met een 4-3 winst voor ons.

Deze onderwaterhockey dag hebben wij tevreden en denk ik ondertussen traditiegetrouw deze Belgische competitie? afgesloten met een lekkere frietburger 😀

Jelle

Zondag 31 januari 2016, de dag van de derde Belgische competitieronde in Antwerpen. Onder leiding van Roger Cox, doken Sven, Bart, Ilse, Dana, Siobhan, Lieke en ikzelf met volle overtuiging onder water om de Belgische collega’s naar de oppervlakte te verjagen. Nu is mijn ervaring binnen de onderwaterhockey wereld beperkt, maar opvallend genoeg was Astacus wederom het meest divers qua teamsamenstelling. Hoewel wij op de ranglijst in de onderste regionen verblijven waren wij zonder enige twijfel het gezelligste team! Ons doel was dan ook om een zo goed mogelijk resultaat neer te zetten en op zijn minst één wedstrijd te winnen. Na mijn eerste competitieronde op 22-11-2015 had ik zelf ook een tweetal persoonlijke doelen. Ten eerste, “Voorkomen is beter dan genezen”, dus knallende hoofdpijn met de daarbij gepaarde gaande misselijkheid werd ten koste van alles bestreden ter bescherming van mijn zeer begeerde “Frietburger” die ons in het vooruitzicht was gesteld. Ten tweede, scoren!
Zeven loodzware wedstrijden stonden ons te wachten, het merendeel in het diepste wedstrijdveld. Met onze onbetwiste en krachtige strijdkreet: “Bollie Bollie Bollie…Gaas op dea Lollie!” werd onze eerste tegenstander, Brussel 1, geïntimideerd. Althans, dat was de bedoeling. Ondanks krachtig verzet en mede door tactisch spel van onze kant, werd de schade beperkt gehouden tot een 0-5 verlies. Een ingecalculeerd verlies, want de teams Brussel 1 en Orca A zijn de sterren die er met kop en schouders bovenuit steken. Na een korte pauze waren Astacus en CVD aan elkaar gewaagd, maar in de tweede helft hadden de spelers van Astacus toch de langste adem. Met name Sven van Etten, onze pijlsnelle super rivierkreeft, was een ware plaaggeest voor de tegenstander waardoor er met 5-2 werd gewonnen. Gesterkt door deze winst begonnen we aan de derde wedstrijd tegen de mannen van Mantis. Deze heren bleken helaas zowel letterlijk als figuurlijk een maatje te groot, iets dat Roger duidelijk gevoeld heeft aan zijn (bloed)neus na een fikse elleboogstoot. Er werd met 0-7 verloren. Het was ook in deze wedstrijd dat de voorhoofdsholten van Ilse niet meer beneden de 2 meter diepte kwamen zonder het gevoel te geven dat haar hoofd ging exploderen. Een zorgelijke ontwikkeling voor de nog resterende wedstrijden. Ondanks deze tegenslagen werd er opgewekt en met volle vaart gestart aan de volgende wedstrijd en was het tijd om de uitslag op het scorebord eens om te draaien. In een solide wedstrijd werd Brussel 2 met een stevige 7-0 verslagen!
Na een halve dag snorkelen was het team in evenwicht met 2x winst en verlies. Half gedrogeerd met neusspray, Paracetamol en Ibuprofen bleef Ilse dapper doorgaan. Het mocht helaas niet baten, vanaf de vijfde wedstrijd werd besloten om de strijd te continueren in de gelederen van Orca B die hun wedstrijden in een ondieper veld afwerkten. In ruil kregen wij versterking van onze vrienden Davy, Katrien en Patrick. Dit was geen overbodige luxe tegen Orca A, maar ondanks extra man- en vrouwkracht werd deze wedstrijd met 1-10 verloren. Steeds vermoeider moesten hierna nog twee wedstrijden worden afgerond. De voorlaatste strijd tegen Epo A was een gelijkwaardig gevecht waar Epo nipt aan het langste eind trok, de stand werd 1-2.
De Zuunse Karpers kwamen als laatste naar voren als opponent. Nog eenmaal volledig opgepept door onze strijdkreet “Bollie Bollie Bollie…Gaas op dea Lollie!” doken we onder water. Wederom een zeer gelijkwaardige strijd waarin beide teams over en weer kansen kregen. Bij een stand van 2-2, na goed voorbereidend werk van ons middenveld, werd ik via een pas van Sven gelanceerd richting de goal. Met de puck aan mijn stick zwom ik richting de goal, waakzaam op tegenstanders die mij ieder moment nog in de weg konden gaan liggen. Gelukkig hadden de Karpers geen achtervolging ingezet, want vlak voor de goal gleed de puck onder mijn stick door en bleef steken tegen de rand van de doelbak. Onder het motto “Want drin is drin en jool is jool, zal miech ejaal zieë wie ze vool” worstelde ik de puck alsnog het doel in! Helaas niet de winnende, maar voor mij zeker de meest memorabele, de eindstand werd 3-3. Na het laatste fluitsignaal verlieten we Antwerpen met opgeheven hoofd op weg naar onze hoofdprijs van de dag, de “Frietburger”!

Mission accomplished!