Op deze 2de competitie dag moesten we eerst een beslissing wedstrijd spelen tegen G.O.V. De winnaar gaat vervolgens naar de poule A en de verliezer naar poule B. Ik zou een lang verhaal over deze wedstrijd kunnen houden maar, om maar meteen met de deur in huis te vallen, wij hebben ons geplaatst voor poule B.

Ergens waren we toch wel een beetje verrast door deze uitkomst. We hadden onze kansen namelijk hoog in geschat, maar met uitslag van 8-0 tegen, is er toch duidelijke sprake van een inschattingsfout.

 
Onze eerste wedstrijd in Poule B, tegen VZV Njord 2, begon chaotisch. De organisatie had geen tijd voor ons ingeroosterd om te wisselen van cap en sticks, waardoor de helft van ons team nog op de kant stond tijdens het klinken van het start signaal. Misschien was het juist hierdoor, of omdat wij nu in het wit speelden ipv zwart bij het vorige potje,….. of misschien is dat wel allemaal bijgeloof….. en waren wij gewoon beter want we sloten deze wedstrijd winnend af met 5-0.

 
Kijk, daar kun je mee thuis komen. En natuurlijk kunnen boze tongen nu fluisteren: 1 zwaluw maakt nog geen zomer, maar in het volgende potje tegen tegen Argonauta 2 wonnen we ook met 4-0 en wat dacht je van onze winst tegen VRB die we gepakt hebben met 9-1. Ja, als we schoenen aan de voeten hadden gehad, hadden we er zeker naast gelopen.

 
Maar het tij werd gekeerd. Argonauta 1 bleek een gelijkwaardige tegenstander te zijn. Tijdens de wedstrijd werden de punten netjes verdeeld; om de beurt tikten we ieder een puntje bij. Het leek erop dat het eindsignaal zou bepalen naar welke kant het kwartje zou gaan vallen. Maar toen kregen we een strafpuck tegen. Welliswaar een dubieuse beslissing van de scheidrechter, maar deze constatering maakt geen verschil in het feit: puck tegen. We verliezen de wedstrijd nipt met 4-3.

 
Samenvattend kun je zeggen dat, nadat we de andere teams uit poule A hebben mogen aanschouwen, poule B een nog niet zo slechte uitkomst is geweest. Ik denk dat we ons kunnen plaatsen in de hogere regionen van deze poule en dit geeft de coach de kans om wat meer te experimenteren met de opstellingen.

door: Gerard Rietjens (De Peddemoeek Weert)

3de competitie dag is op 17 jan 2016.

Voor onze wedstrijd zongen we met z’n allen luidkeels: “Wie is lelijk en heeft plezier? Lila! Lila!” Maar, mooi lila is niet lelijk. Want wat krijg je als je alle kleuren van de Nederlandse en Belgische vlag met elkaar mengt? Juist: lila! Dit kan geen toeval meer zijn zou je denken. Nou, dit is het wel. Ik kwam er net namelijk achter.

Toch vat deze yell (deels) mooi samen hoe we afgelopen zondag gespeeld hebben. Met plezier namelijk. Na de super eerste speeldag die we gehad hadden een paar weken terug, had ik toch deze dag weer wat gezonde spanning. Onze kaart met verrassingseffect was gespeeld en we wisten dat we weer sterke tegenstanders tegenover ons gingen krijgen. Ook waren we met een iets andere samenstelling dan de vorige keer. Dit keer konden Lieke en Lotte er helaas niet bij zijn, maar waren onze spitsen Iliana en Dana er gelukkig gewoon bij.

Onze eerste wedstrijd speelden we tegen Argonauta. In deze pot merkten we dat onze paar keer lila-training effect gehad hebben. We konden elkaar namelijk veel beter vinden dan de vorige speeldag en ook ik wist beter mijn positie te vinden als center. Er heerste een fijne rust in ons spel en dat heeft ons uiteindelijk gebracht tot een mooie 13 – 0 overwinning.

Na een tijdje rust tussen de wedstrijden met daarin teambespreking en iets met knetters en kanonnenvlees was het tijd voor onze tweede wedstrijd. Dit keer tegen Team West. Ik wist dat dit een spannende ging worden. En dat werd het ook. Na een spannende eerste helft waarin wij zeer zeker de toon gezet hebben, nam Team West dit op de tweede helft van ons over. We waren zeer zeker aan elkaar gewaagd. Het was een mooie wedstrijd, maar toch verloren we deze met 4 – 2.

Nu tijd dus om weer wat meer lila-uurtjes met z’n allen te maken, om ervoor te zorgen dat als we de volgende keer onze mooie badpakken uit de kast trekken, wij die toon vasthouden!

Geschreven door: Britt van Kruchten.