Door: Raymond

28 april was er voor de 3e keer in de historie het Limburgs Kampioenschap onderwaterhockey, ditmaal in Genk.
We hadden de beschikking op de wedstrijddag van ons sterkste team.  Echter, gezien het feit dat we nooit samen spelen, had ik de volgende plannen bedacht. Op de donderdag ervoor zou Njord langskomen om te sparren. De dag erna zouden we dan een klein stukje van de training meepikken in Maastricht en dan naar Veldhoven gaan om wederom tegen Njord te sparren. Dit in combinatie met onze ervaring zou tot de felbegeerde titel moeten leiden.
Op donderdag kwam helaas maar een kleine delegatie van Njord langs. Uiteraard blijft het nuttig om te trainen immers we waren niet compleet.
De dag erop was al een stuk beter. Samen met Britt, Niels, Veerle en Mieke vertrok ik rond 20.50u vanuit het Geusseltbad naar Njord. Roger zou met Ellen meerijden. Op de parkeerplaats kreeg ik een telefoontje van Roger dat we te laat waren vertrokken om ons volledige plan ten uitvoer te brengen. Ellen was al vertrokken…. Besloten werd om Roger in Elsloo op te pikken en gezellig samen op te rijden. En gezellig werd het!
Over de spartraining kan ik kort zijn. We gaven het team van Njord dusdanig veel repliek dat ik barstte van het zelfvertrouwen.
Zondag werd het erop of eronder. Uiteraard was het de laatste wedstrijd die de kampioen ging bepalen. Helaas voor ons, werd Sven keihard op zijn knie geraakt in de voorlaatste wedstrijd en kon hij niet met de finalewedstrijd meedoen. Een domper, maar wel de realiteit. Dan zonder Sven!
Orca Bilzen vloog als verwacht uit de startblokken en scoorde al vrij snel 1-0. Na heel veel vechtwerk lukt het ons om er 1-1 van te maken. Daarna was het gelopen. Bilzen walste links en rechts langs en over ons heen. We hadden geen kans. Jawel één, maar die heb ik zelf vakkundig om zeep geholpen met een paraboolschot. Verschrikkelijk. Niks lukte. We verliezen dan ook kansloos met 6-1. Saillant detail: ALLE FINALES werden met 6-1 beslecht…..

Hopelijk staan we volgend jaar wel weer met de Cup in onze handen! Bedankt Roger, Niels vK, Niels Stijnen, Veerle, Britt, Danny, Mieke voor jullie support in het water, en alle supporters op de kant. Die wedstrijd hadden we wel gewonnen 😉

Raymond

Door: Siobhan
Op 28 april was het Limburgs Kampioenschap in Genk. De deelnemende clubs waren Astacus, Orca Bilzen, ZON,  en Koraal. Er waren eliteteams en jeugdteams.

Eenmaal aangekomen in het zwembad werd eerst een foto van elk team gemaakt en dan begonnen de wedstrijden. Als eerste moest het jeugdteam van Astacus tegen het team van Orca Bilzen, die wedstrijd hadden we gewonnen met 13-0. Daarna moest de jeugd van Astacus tegen ZON, deze wedstrijd hadden we ook gewonnen met 8-0. En de laatste wedstrijd was tegen de jeugd van Koraal, die hebben we met 2-3 verloren, maar die telde uiteindelijk niet mee. Uiteindelijk won bij de jeugd Astacus, ZON werd tweede en Orca werd derde. Als afsluiting ging iedereen naar het clubhuis van Genk, waar we pizza en wat te drinken kregen en de dag gezellig werd afgesloten. Zelf vond ik dit een van de leukste toernooien die ik tot nu heb meegemaakt, ondanks dat de jeugd maar 3 wedstrijden heeft gespeeld was het enorm gezellig en hoop ik snel weer zo’n toernooi mee te maken.

door: Marion
Op zaterdag 27 april organiseerden onze onderwaterhockeyvrienden van Bilzen hun spagetthi-avond. Voor een redelijk bedrag kun je kiezen uit spaghetti, spaghetti of natuurlijk spaghetti. Je kunt kiezen uit groot, klein of vegetarisch. Het is dus geen avond voor een niet-spaghetti liefhebber.

Fam. Smeets, Fam. Van Kruchten, Jelle en Niels en Francis Stijnen togen gezamenlijk richting MunsterBilzen om niet alleen de clubkas van Bilzen te vullen maar ook hun lege magen. Niels en Britt (beiden ook lid van Bilzen) konden hun werkzaamheden even onderbreken om zo samen met de Astacusaanhang te eten.
Zoals je op de foto’s ziet, is het een gezellige boel, een smakelijke maaltijd en zeker de moeite waard. Als dessert was er keuze uit chocolademousse of tiramisu, vooral deze laatste was erg lekker.

Ik hoop dat je er volgende jaar bij zult zijn en dat we Bilzen met meer mensen zullen steunen.

Door: Raymond
Zaterdag 13 april 2013 was het dan eindelijk zover, de laatste training in De Dousberg. Na bijna 20 jaar onderwaterhockey in De Dousberg, wordt het zwembad gesloten ten faveure van het nieuwe Geusseltbad.
‘s Ochtends waren Patrick, Sacha, René, Niels, Roger, Aloys en Mieke aanwezig geweest om alle spullen te verhuizen.
Om 17.30u was het dan zover. Met een opkomst waar je als trainer alleen maar van kunt dromen, (lag het aan de laatste training, of aan de vlaai na afloop?) begonnen we met inzwemmen en daarna zwart/wit/zwart/wit teamindeling.

Er waren 2 prijzen te VERDIENEN: wie maakt in de laatste training de eerste goal en wie maakt de laatste goal, waarbij er ook nog een heuse prijs te verdienen was. Na een paar minuten was het wit, in de persoon van Mieke die de score opende.

Tussentijds werd er nog flink gebötteld en een paar foto’s gemaakt. Half 7 werd het hèt uur van de waarheid: DE LAATSTE GOAL! Wie gaat er met de eeuwige roem strijken. Iedereen vloog vol op de puck aan, de vonken vlogen er vanaf. Het spel ging heen en weer, van links naar rechts. Uiteindelijk kwam de puck aan de zwarte stick van Veerle het ondiepe op gestormd. Veerle (ik heb haar na Parma: “onderwater een echte kerel, bovenwater een echte dame” genoemd) deed haar bijnaam eer aan. Na eerder op het trainingsuur nog door Roger gedold te zijn, had ze er schoon genoeg van. Die laatste goal moest van haar zijn en ja hoor, ik lag erachter maar zag niks, Veerle scoorde. De kracht die ze in de puck legde, zorgde ervoor dat hij een meter terugrolde….in mijn bereik. Het zal toch niet waar zijn! Een goed geplaatst schot en BAM! Raak!!! Ik kom boven en hoor roepen: het zal toch niet waar zijn! EUFORISCH was ik, wat een eer! Bovendien wist ik wat de prijs was die eraan vast hing. Gelukkig waren er direct mensen om me heen die riepen dat de puck al eerder ‘zat’ en dat Veerle gescoord had. Korte pijn dus maar, hoewel, ik schrijf dit stukje 2,5uur later en voel de pijn nog steeds. Wat was ik er dichtbij!  Veerle, het is je van harte gegund. Als laatste man zijnde tóch weten te scoren na zo’n rush, door zoveel man heen, petje af!

 Na afloop stond de vlaai, naar zeer goede Astacus traditie, klaar. We hadden als bestuur nog enkele verassingen bij de prijsuitreiking.
Eerst werd de prijs uitgereikt aan diegene die het laatst in het water lag. Deze prijs was voor Mieke. Of je er trots op moet zijn weet ik niet, nou ja, ik weet het wel, maar ze was er reuze blij mee! Ze bloosde zelfs! Ook de prijs voor de eerste goal tijdens de laatste training was voor haar. Hier mag je zeker trots op zijn.
Dan hadden we nog de prijs voor diegene die het laatst UIT het water was. Deze prijs was voor Veerle.
Carlo (Genk) werd gehuldigd middels een oorkonde voor de laatste redding, en Wannes (Genk) voor het hoogste schot.
Dan de uitreiking van de Hoofdprijs. Veerle werd naar voren geroepen om haar prijs op te komen halen. Zoals al gemaild was er prijs te verdienen. De prijs was: DE EER TE HEBBEN OM HET GEUSSELTBAD ALS EERSTE IN TE MOGEN DUIKEN!!!! Droog commentaar van Veerle: “dan mot ich auch nog op tied zeen!”
Na het nog maken van een foto buiten hebben we de laatste stukjes vlaai opgegeten en De Dousberg achter ons gelaten. We hebben er leuke dingen mogen beleven, maar verheugen ons op het nieuwe bad!

Overigens had ikzelf de eer om toch nog met een troostprijs naar huis te gaan. De laatst zichtbare blessure. Een klap op mijn hoofd en neus bij het naar boven gaan bezorgde me een zere neus en rode vlekken tussen mijn wenkbrauwen. Toch nog één prijsje voor een Astacus heer….

Door: Jenôt

Naar aanleiding van een incident met eieren op het kamp in de Ardennen met de jongens van de selectie onder 19 jaar hebben we op zondag 14 april een straftraining gehad.

 Dit was een heel zware training. We begonnen met de volgende oefening; zonder uitrusting banen zwemmen. Na iedere baan klim je het water uit en druk je een keer op en vervolgens spring je weer het water in. Elke baan moet je één keer extra opdrukken. Dus de eerste baan één keer opdrukken, tweede baan twee keer en zo verder. De bedoeling was tot de vijftig, maar onze trainers hebben ons gespaard. We hoefden maar tot de tien, klinkt erg weinig, maar iedereen was kapot alleen al na deze oefening.

Daarna hebben we baantjes onderwater gezwommen. De bedoeling was dat je de hoek van de muur met de zwembadbodem aanraakt en onderwater verder zwemt naar de overkant en daar raak je ook de hoek aan en komt daarna boven. Voor elke baan kreeg je twintig seconde en dit herhaalden we tien keer achter elkaar.

De laatste oefening van onze straftraining was vijftig meter onderwater zwemmen, boven water komen en meteen vijftig meter terug sprinten. Deze oefening werd twee keer herhaald.

Elk van de boven genoemde oefeningen was uitputtend. Maar gelukkig hebben we ook wat puckoefeningen gedaan en nog partijtje gespeeld. Al met al een zware training, maar je kon met deze training zien hoe je er conditioneel voor staat.

Jenôt  

door: Tessa

Hallo allemaal!

Graag wil jullie iets vertellen over mijn ervaring van de selectietrainingen U19 dames.

Ik (Tessa Brorens) ga samen met Lisanne Vranken en Siobhan Peeters naar de selectietrainingen in Breda.  Van de U19 heren gaan Sven van Etten en Jênot Bastiaens.

De bedoeling is om 1 keer per maand te trainen als team, om op die manier je teamgenoten en trainers beter te leren kennen. De trainingen duren 2 uur en zijn erg leerzaam. Je krijgt veel aanwijzingen en tips over hoe je je kunt verbeteren en waar je op moet letten. De trainingen verschillen keer op keer, de ene training bevat meer puckoefeningen en de andere bevat meer conditietraining.

We zijn met een grote groep, als iedereen aanwezig is kunnen we met 3 teams een wedstrijd spelen.

Om elkaar beter te leren kennen zijn we op een teambuildings weekend in de Ardennen geweest. Het weekend was erg gezellig en leuk. Ik heb goed kennis kunnen maken met de andere jongens en meiden. De trainingen zijn hierdoor ook een stuk gezelliger en als  we elkaar nu tegenkomen op toernooien wordt er even bij gekletst.

Ik ben blij dat ik naar de trainingen ga, ze zijn erg leuk, leerzaam en gezellig

Groetjes, Tessa